Rust, regelmaat en… de natuur!

Mijn man en ik zijn nu zes jaar bij elkaar. Toen we elkaar net leerden kennen, wist hij me al te verleiden met zijn passie voor alles wat echt en rechtstreeks uit de natuur komt. Niet dat hij dan op wild zwijn ging jagen ofzo, maar ’s avonds zaten we graag comfortabel voor het knisperende vuurtje van zijn houtkachel en op zondagochtend werd ik regelmatig getrakteerd op cappuccino van versgemalen koffiebonen met zelf opgeklopte melk. Toen we wat later gingen samenwonen, aten we ’s zomers vers fruit uit ons eigen minituintje. En hoewel ik daar op dat moment niet zo mee bezig was, is zo denk ik wel mijn passie en overtuiging ontstaan dat het goed is om dicht bij de natuur te staan. De natuur is tenslotte ons huis en verschaft ons de mogelijkheden om gezond te kunnen leven. Kort door de bocht staan wij er bij alles bij stil of de natuur het zo bedoeld heeft. Bij het boodschappen doen, kiezen wij bijvoorbeeld voornamelijk pure, onbewerkte producten. Suiker laten we zoveel mogelijk staan. Een heel ander voorbeeld is dat we als één van de weinige stellen tijdens de zwangerschap niet wilden weten welk geslacht onze kindjes hadden. Het niet weten vinden we iets magisch en de verrassing bij de geboorte is des te groter! Uiteraard koos ik voor borstvoeding na de geboorte; want wat is er natuurlijker en vanzelfsprekender om te geven dan dat? Ook in onze opvoeding zit deze visie verweven. We proberen zoveel mogelijk het tempo van de kindjes te volgen. Want een kind is van nature competent om zich te ontwikkelen. Door achterover te leunen en te kijken naar je kind, leer je veel over wat hij of zij nodig heeft. En leer je hem of haar te vertrouwen op zichzelf. Daardoor hebben we nu bijvoorbeeld een Fons, die helemaal in zijn element is met zichzelf. En een Jans die weliswaar nog niet loopt, maar wel zelf de trap op en af klimt en uit zichzelf niet verder dan drie treden gaat. Dat is namelijk haar grens en daar hoeft ze van ons niet overheen. Nog een paar handvaten die voor ons heilig zijn:

• In de babytijd houden we ons stellig aan het volgende ritme: eten – spelen/knuffelen – slapen. Een pasgeboren baby is maximaal een uur wakker per voeding. De rest van de tijd slaapt hij en dat heeft hij nodig om te groeien!
• Honger is eten. Een baby kan geen klok kijken en snapt dus ook niet hoe lang die vier uur duren die vaak tussen de voedingen geadviseerd worden.
• Als baby leggen we onze kindjes altijd op de rug. We forceren ze niet in andere posities. Die mogen ze zelf ontdekken als ze daar aan toe zijn. Wat is er leuker dan zelf leren naar je buik te rollen, zelf te leren zitten, staan en lopen zonder dat je daar hulp van papa en mama bij nodig hebt?!
• Driftbuien horen bij de ontwikkeling en zijn in ons huishouden gewoon toegestaan. Als er echter een ander ernstig mee wordt gestoord, dan graag even op de gang je ding doen.
• Buiten spelen is het fijnste wat er is! Zodra de temperatuur het toelaat, staat de buitendeur open. Fons heeft een overall en Jans een regenbroek waarin ze ongeremd door de modder kan kruipen. Hapjes zand mogen geproefd, beestjes mogen worden gevangen, de kippen worden geknuffeld en de bramen van de struik gegeten. Vanuit de hangmat kijken we samen hoe het zonlicht tussen de blaadjes van de kersenboom schittert.

Aan het einde van de dag zetten we onze twee zwarte pietjes moe, maar voldaan in bad met bubbels van Attitude en wassen we al het zwart er weer af! Uiteraard geshopt bij de kleine lama! Door het tempo van onze kinderen te volgen, zijn zij relaxed en wij dus ook! En wie wil dat nou niet?