Eten à la Rapley

Als lichtelijk bewuste mama, kun je je voorstellen dat ik een groot voorstander ben van het geven van borstvoeding. Daar zit al het goede in wat je kindje nodig heeft, je hebt het altijd bij je en het is altijd op de juiste temperatuur. Afijn, flesvoeding is ook handig en alles zit erin, maar als je het kunt én wil geven, waarom dan geen borstvoeding? Met borstvoeding als bewuste keuze, volgt in mijn optiek automatisch de Rapley-methode om vast voedsel te introduceren bij je baby. Als je namelijk zelf voedt, bepaalt je baby zelf hoeveel en hoe vaak hij drinkt. Door je kindje zelf stukjes te laten eten, borduur je hierop voort omdat hij ook op deze manier zelf bepaalt hoeveel hij binnen krijgt.

Wat is dat, de Rapley-methode?

Voor degene die nu zit te klapperen met zijn oren, zal ik in het kort uitleggen wat de Rapley-methode inhoudt. Nadat je je kindje zes maanden lang uitsluitend borstvoeding hebt gegeven, begin je, wanneer hij er motorisch aan toe is, met het introduceren van stukjes groente of fruit. Je biedt ze aan je kindje aan en laat hem zelf ontdekken wat hij er mee kan. Het grote voordeel is dat je kindje al vroeg goed leert kauwen, wat weer gunstig is voor zijn spijsvertering. Bovendien ligt bij vast voedsel de kokhalsreflex wat verder voorin de mond, waardoor het vrijwel onmogelijk wordt om zich te verslikken. Iets wat bij gepureerd eten nog wel eens vaker gebeurt. Omdat je naast het aanbieden van stukjes gewoon blijft voeden, hoef je ook niet bang te zijn dat je kindje te weinig binnenkrijgt. In borstvoeding zit in het eerste levensjaar namelijk alles wat je baby nodig heeft. Stukjes erbij eten is daarom alleen maar leuk en gezellig (én een enorme kliederboel, geef ik toe).

Hoe ging dat in huize Bijnen?

Bij Fons was ik een leek op dit gebied, dus die kreeg vanaf zijn zes maanden netjes elke dag een gepureerd fruitprakje. En dat ging prima. Hij at alles wat ik hem toestopte en toen hij 1 jaar werd, vond ik het tijd om hem echt met de pot mee te laten eten. Daar zat hij dan met zijn bordje eten voor zijn snufferd. Enthousiast moedigden wij hem aan om lekker te gaan eten. Wat denk je? Hij heeft het met geen vinger (noch een lepel) aangeraakt. De overgang van zijn (grof) gepureerd prakje naar een bordje vol met lekkers was te groot en te verwarrend. Bij Jans zouden we dat anders doen! Met zes maanden keek ze bij ons het eten van ons bord, dus begonnen we met haar gekookte stronkjes broccoli te geven in haar kleine knuistjes. Enthousiast sabbelde ze die op. Daarna volgden pastinaak, pompoen, zoete aardappel en wortel, die er net zo makkelijk in gingen. Dit was leuk! Naar behoefte breidden we dit uit naar stukjes fruit, broodkorstjes en later ook pasta en rijst. Alles nam ze gretig aan en ook al had ze nog geen tandjes, ze kauwde zich een ongeluk, tot onze grote verbazing! Het enige lastige vond ik dat Jans met zes maanden nog niet zelfstandig kon zitten en wie mijn vorige stukje over Emmi Pikler heeft gelezen, begrijpt dat het tegen mijn principes in ging om haar toch op de billen in een kinderstoel te zetten en te zekeren met allerlei kussens om haar heen. We hebben haar daarom in het begin op de arm mee laten eten. Het was een beetje tijdrovend en je was verzekerd van een slapende arm, maar wat hebben we plezier gehad! Inmiddels is Jans anderhalf jaar oud en krijgt alles voorgeschoteld wat wij ook eten. De gretigheid waarmee ze het nog naar binnen werkt, is van een ietwat wisselende aard. Ondanks dat ze bijvoorbeeld met zoveel smaak begon met groenten, eet ze die nu bijna niet meer. Fruit en brood zijn wél nog steeds favoriet. We gaan er maar van uit dat het een fase is en dat ze vanzelf weer went aan al die smaken, ooit een keer… Ondanks dat Jans er niet beter van is gaan eten, zou ik de Rapley-methode zó weer toepassen. Gewoon om te zien dat je kindje zelf het ‘heft’ in handen kan en mag nemen met eten vond ik een unieke, leuke ervaring op zich. Daarnaast vind ik het bijzonder om te zien dat zo’n klein hummeltje al in staat is om zichzelf te reguleren, kan kauwen en slikken, zonder dat het daar onze hulp bij nodig heeft. De blender is bij ons dan ook meteen weer de deur uit gegaan!