Een kindje met een schisis – deel 2: de eerste 7 maanden

Een kindje met een schisis

Ik vond mijn zwangerschapsverlof heerlijk. Alle werkdruk viel weg en we hadden geen afspraken meer staan met medisch specialisten. Ik trok me terug in mijn coconnetje. Ik heb heerlijk genetflixt en had de tijd om achter mijn naaimachine te kruipen om wat spulletjes te maken voor in de babykamer. Genieten! Van mij hoefde de bevalling zich nog niet aan te dienen, eigenlijk vond ik het ook wel veilig voor mijn dochter zo. Fijn bij mama in de buik, daar waar ik haar het beste kon beschermen. Achteraf denk ik dat de bevalling daarom niet spontaan op gang kwam. Uiteindelijk mocht ik na een controle niet langer wachten op een bevalling zonder medische bemoeienis en werd ik ingeleid toen ik 41+3 weken zwanger was.

De kraamweek

Onze dochter werd in april 2015 geboren met een volledige enkelzijdige schisis: een flinke spleet door haar lip, kaak en gehemelte. Ik was op slag verliefd. Gulzig klokte ze haar eerste flesje voorgekolfde melk naar binnen. Ik was enorm trots. Na een nachtje ziekenhuis mochten we naar huis.

Hoewel ik volop genoot van onze kleine meid, zat ik niet lekker in mijn vel. Ik had veel pijn door de knip die tijdens de bevalling was gezet en was vermoeid. Ik had mijn zinnen gezet op fulltime kolven en heb doorgezet, maar stiekem viel het me wel erg zwaar. Er ging veel tijd in zitten. Ik had het gevoel tekort te schieten omdat ik nergens meer aan toe kwam. Gelukkig werd dat gevoel lichter naarmate de pijn minder werd en we als gezinnetje een nieuwe balans begonnen te vinden.

Op naar het schisisteam

Een kleine week na haar geboorte hadden we onze eerste afspraak met het schisisteam. Op naar Nijmegen. Een heel gedoe in de kraamweek kan ik zeggen. Een afspraak met het schisisteam blijkt ook echt een afspraak te zijn met het schisisteam; iedereen tegelijk. Ze stelden zich voor, stelden vragen en overlegden met elkaar. Allemaal door elkaar. Daarna legde de kaakchirurg nog uit hoe een behandeltraject er uit ziet, en een verpleegkundige leerde ons hoe we haar bovenlip aan elkaar konden tapen. Dit zodat de huid al de goede kant op zou rekken voor de lipoperatie. Vreselijk vond ik dat. Het zag er niet uit en irriteerde haar wangetjes.

De afspraak was nogal overrompelend en snel. Op weg terug naar huis wisselden mijn man en ik uit wat we hadden opgepikt en zetten we onze info op een rijtje.

Samen op pad

Onze dochter ontpopte zich tot een hele tevreden en vrolijke baby. Wat een heerlijk kind! Ik heb haar nooit verborgen voor de buitenwereld en vergat zelfs af en toe dat ze er anders uit zag dan anderen. Het was dan ook pijnlijk confronterend als vreemden overduidelijk staarden maar niks zeiden. Zelfs de vriendelijke hand op mijn schouder en de opmerking ā€˜je zult wel geschrokken zijnā€™ schoten bij mij in het verkeerde keelgat. Ik begrijp echt wel dat het lastig of ongemakkelijk kan zijn om een kindje met een afwijking te zien, dus ik mag niemand iets kwalijk nemen. Maar voor mij legde het te veel nadruk op haar schisis, alsof ze alleen maar daaruit bestond. Maar voor mij was ze natuurlijk veel meer dan dat… Gewoon. Mijn dochter. Vreemden die keken en een complimentje gaven over haar mooie ogen (want die heeft ze!) kon ik wel knuffelen.

rachelle-ylva-1

De medische molen

Inmiddels draaide de medische molen door. De lokale kinderarts wilde regelmatig controles plannen om onze dochter te leren kennen. Waarom? Omdat volgens haar de kans groot was dat ze een keer op de EHBO terecht zou komen in verband met haar schisis; ā€˜en dan is het wel fijn als we haar al kennenā€™. Wat een onzin! Het vervolgtraject hebben we afgezegd. For the record: We zijn nog nooit met haar op de EHBO beland.

Lijnrecht tegenover de overenthousiaste lokale hulpverleners stond het schisisteam. Het was onpersoonlijk en er kwam maar geen duidelijkheid over een operatiedatum. Wordt ze nou geopereerd op een leeftijd van 4, 6 of 8 maanden? Het werd maar niet duidelijk. En wat is leidend voor het plannen van de operatiedatum van zoā€™n kleintje? De wachtlijst of haar ontwikkelmogelijkheden? Het leek het eerste te zijnā€¦ Ik las dat bij veel andere schisisteams babyā€™s al rond de 3 maanden voor het eerst geopereerd worden.

Toen ze 7 maanden oud was, stond er nog steeds niks gepland en kon niemand ons duidelijkheid geven. We besloten voor een second opinion naar Tilburg te gaan. Daar hebben ze compleet andere operatietechnieken dan in Nijmegen en ze staan bekend om super goede resultaten. De plastisch chirurg viel bijna van zijn stoel toen hij zag hoe groot en flink ze al was en gaf me een mooi compliment: ā€˜Zo voldaan zien we ze hier niet vaakā€™. Wat was ik trots! Ze groeide goed op de moedermelk die ik al maanden aan het kolven was en blaakte van gezondheid. De chirurg was erg duidelijk in zijn visie: ze had al lang geopereerd moeten zijn om de spraakontwikkeling voor te zijn. Plotsklaps was onze dochter een ‘spoedgeval’. Binnen 2 weken na de kennismaking waren we daar aan de beurt voor haar eerste operatie.

De zorgverzekeraar

Ik wist dat we recht hadden op vrije zorgkeuze, daar heb ik mijn zorgverzekering bewust op uitgekozen. Toch was de zorgverzekeraar niet blij met onze overstap. Met Nijmegen hebben ze afspraken gemaakt, met Tilburg niet. Opeens leek het maar de vraag of een operatie in Tilburg vergoed zou worden. Wat een stress! Ik heb vele telefoontjes gepleegd met de secretaresse in Tilburg en mijn zorgverzekeraar. Ik heb zelfs nog een klacht gestuurd waarin in haarfijn uitlegde hoe het inkoopbeleid van zorg volledig wordt gedomineerd door kwantiteit in plaats van kwaliteit, woest was ik! Niet lang daarna volgden verontschuldigen en groen licht voor een behandeltraject in Tilburg. Hoera!

Lees verder bij deel 3

6 reacties op “Een kindje met een schisis – deel 2: de eerste 7 maanden

  1. Anoniem zegt:

    Ik las deze column via een kennis op Facebook.
    Ik wil even kwijt dat je een prachtige dochter hebt. Ik moest echt even twee keer naar de foto kijken om te zien ‘oh ja, die lip zit anders’.

    Ik wens jullie veel geluk en liefde samen,
    Janneke

  2. Anoniem zegt:

    Wat een prachtige dochter en inderdaad trekt mijn blik allereerst naar haar prachtige ogen. Wat jammer dat je schrijft over inleiden en een knip…. (vaak zo onnodig)

  3. Anoniem zegt:

    Hai Rachelle,
    Mooi en herkenbaar wat je hebt geschreven! Mijn dochter Bibi is 17 en ook geboren met een complete enkelzijdige schisis. Zij is vanaf haar geboorte in Tilburg bij het schisisteam en ze is daar erg tevreden over. Ze blogt over oa haar schisis op miss-elisabeth.weebly.com. Kijk er maar eens. Is je dochter ondertussen al geopereerd en gaat het goed met dr? Warme groet, Jeanine

  4. Anoniem zegt:

    Lieve Rachelle,

    Ten eerste .. Wat een prachtig verhaal heb je geschreven over je dochter, en wat is ze mooi!
    Ik ben Deborah en ik ben kraamverzorgende in opleiding.
    Voor mijn opleiding ben ik bezig met een kwaliteitsonderzoek, deze gaat over voeding van pasgeborene/baby’s met een volledige schisis.
    Mag ik met jou in contact komen voor een kleine interview of vragenlijst? Dit zal ik verwerken in mijn onderzoek en hoop dat ik en collega’s uiteindelijk mama’s in de toekomst met deze ervaring beter kunnen begeleiden en helpen.

    Groetjes Deborah

Reacties zijn gesloten.

De waardering van www.dekleinelama.nl bij WebwinkelKeur Reviews is 9.7/10 gebaseerd op 4470 reviews.